Dedim ya en büyük kuzenlerimin biri kız biri erkek. Nursena ve Şecaattin.
Kız olan, evlendi geçen yıl; eşi de o ve annesinin evine taşındı; iç güveysi geldi yani. Bu kuzenim habire annesinin ona yeteri kadar mal mülk, sevgi şefkat vermediğinden yakınır, ama önüne gelene yakınır. Evet, doğruluk payı var söylediği bazı şeylerde ama o kadar abartarak ve milyonlarca defa söyler ki, baygınlık geçirirsin. Ve annesine haksızlık ettiğini düşünürsün.
Tamam, annesi kolay insan değil kabul ediyorum. Ama sürekli olumsuz konuşmak ve olumsuzu görmek, anlatmak insanı daha fazla yormaz mı? Annesinin o dönemleri ne şartlarda geçirdiği, nasıl yaşadığı ve bunları yaşattığı vs.. tamam yahu, aklı ermemiş, ya da o da anasından görmemiş ve bana gösteremedi de, geç di mi? Ne kendini ne de biz dinleyenleri bu kadar hırpalama. Yok. Baygınlık geçircez, allahtan son zamanda, birkaç bişey söyleyebildim de artık bana pek konuşmuyor bu konuları.
Büyük erkek kuzenime geleyim, Şecaattin. Bi de bu Nursena'nın kardeşi var Muhittin. Entrikaya bakın şimdi, şecaattinle muhittin muhabbet ediyor; Şecaattin kendi annesi ve babasından bahsederek, onları ne kadar sevmediğini, onların bunun ailesi olmadığını, kayınpederi ve kayınvalidesinin asıl ailesi olduğunu, bunların geçmişte kendisine öyle böyle şöyle davrandığını, onu desteklemediklerini ve tekrar bu yüzden onlardan nefret ettiğini söylüyor. Annesiyle babası da benim diğer teyzemle eniştem. Maşallah teyzemler çocuklarına çocukları teyzemlere, kim kimi bulabilirse eziyet etmişler, ediyorlar herhalde; benim anam nasıl çıktı bunların arasından anlamadım.
Sonra muhittin nursenaya anlatıyor, abim böyle böyle dedi kahroldum diye. Çok da duygulu çocuktur, çok üzülmüş abisinin, kendi annesi ve babası hakkından böyle konuşmasına. Bunları duyan Nursena beni çağırdı,
-Gülüm, abim böyle böyle diyormuş teyzem için; yani annesini biraz anlamaya çalışsa, o dönem iş kurmak kolay mıydı, bu insanların da ellerinde avuçlarında yoktu nasıl yardım edeceklerdi ona, yok beni sevmediler diyormuş; e o insanları sevdiler mi? onlar sevgi gördü mü de onu dizlerine yatırıp sevsinler, şımartmamak için sevmemişlerdir. Canlarını dişlerine takıp çocukları için uğraştı bu insanlar senelerce, abim göremiyorum mu bunları? Nasıl annesi ve babasının kendisi için hiçbirşeyi yapmadıklarını söyleyebilir; abimin bunları söylediğine inanamıyorum.
İşte o tam bunları söylerken koşarak ayna alıp gelesim geldi. Ona kendini göstermek için, ve söyledikleri karşısında küçük bir şok geçirdim. çünkü abimi destekleyecek sanıştım konuşma başlarken, kendisi de kendi annesi hakkında tam da abimin konuştuğu şekilde konuşuyor çünkü.
Biz de böyleyizdir kesin, ama farkında değiliz. Biri bi ayna tutsa keşke.
İnsan ne kadar kendini göremiyor di mi?
Haydin öperim.
N.
Kız olan, evlendi geçen yıl; eşi de o ve annesinin evine taşındı; iç güveysi geldi yani. Bu kuzenim habire annesinin ona yeteri kadar mal mülk, sevgi şefkat vermediğinden yakınır, ama önüne gelene yakınır. Evet, doğruluk payı var söylediği bazı şeylerde ama o kadar abartarak ve milyonlarca defa söyler ki, baygınlık geçirirsin. Ve annesine haksızlık ettiğini düşünürsün.
Tamam, annesi kolay insan değil kabul ediyorum. Ama sürekli olumsuz konuşmak ve olumsuzu görmek, anlatmak insanı daha fazla yormaz mı? Annesinin o dönemleri ne şartlarda geçirdiği, nasıl yaşadığı ve bunları yaşattığı vs.. tamam yahu, aklı ermemiş, ya da o da anasından görmemiş ve bana gösteremedi de, geç di mi? Ne kendini ne de biz dinleyenleri bu kadar hırpalama. Yok. Baygınlık geçircez, allahtan son zamanda, birkaç bişey söyleyebildim de artık bana pek konuşmuyor bu konuları.
Büyük erkek kuzenime geleyim, Şecaattin. Bi de bu Nursena'nın kardeşi var Muhittin. Entrikaya bakın şimdi, şecaattinle muhittin muhabbet ediyor; Şecaattin kendi annesi ve babasından bahsederek, onları ne kadar sevmediğini, onların bunun ailesi olmadığını, kayınpederi ve kayınvalidesinin asıl ailesi olduğunu, bunların geçmişte kendisine öyle böyle şöyle davrandığını, onu desteklemediklerini ve tekrar bu yüzden onlardan nefret ettiğini söylüyor. Annesiyle babası da benim diğer teyzemle eniştem. Maşallah teyzemler çocuklarına çocukları teyzemlere, kim kimi bulabilirse eziyet etmişler, ediyorlar herhalde; benim anam nasıl çıktı bunların arasından anlamadım.
Sonra muhittin nursenaya anlatıyor, abim böyle böyle dedi kahroldum diye. Çok da duygulu çocuktur, çok üzülmüş abisinin, kendi annesi ve babası hakkından böyle konuşmasına. Bunları duyan Nursena beni çağırdı,
-Gülüm, abim böyle böyle diyormuş teyzem için; yani annesini biraz anlamaya çalışsa, o dönem iş kurmak kolay mıydı, bu insanların da ellerinde avuçlarında yoktu nasıl yardım edeceklerdi ona, yok beni sevmediler diyormuş; e o insanları sevdiler mi? onlar sevgi gördü mü de onu dizlerine yatırıp sevsinler, şımartmamak için sevmemişlerdir. Canlarını dişlerine takıp çocukları için uğraştı bu insanlar senelerce, abim göremiyorum mu bunları? Nasıl annesi ve babasının kendisi için hiçbirşeyi yapmadıklarını söyleyebilir; abimin bunları söylediğine inanamıyorum.
İşte o tam bunları söylerken koşarak ayna alıp gelesim geldi. Ona kendini göstermek için, ve söyledikleri karşısında küçük bir şok geçirdim. çünkü abimi destekleyecek sanıştım konuşma başlarken, kendisi de kendi annesi hakkında tam da abimin konuştuğu şekilde konuşuyor çünkü.
Biz de böyleyizdir kesin, ama farkında değiliz. Biri bi ayna tutsa keşke.
İnsan ne kadar kendini göremiyor di mi?
Haydin öperim.
N.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yap